اڪيلائي
ڄاڻي نه سگھيا آهيون
پيارا تون ڀلا ڇاهين
بادل جو ڊگھو پاڇو
يا بادِ صبا آهين
پوپٽ جي پرن جو ڪو
تون رنگ ذرو آهين
پر پو به ڳرو آهين
بي فيض پٺيان تنهنجي
ڪيڏو نه ڊڪيا آهيون
تولاءِ زماني کي
ويجھا به رهيا آهيون
تولاءِ سڄڻ منهنجا
هي رنگِ حنا جهڙا
کيڏڻ جا حسين ڏينهڙا
جوڀن جا رنگين لمحا
ڇا ڇا نه وڃايو آ
پر سڀ اجايو آ
افسوس پرين منهنجا
تون ڪونه سگھين سمجھين
هن دل جون ٿڌيون آهون
هن دل جي اڪيلائي!