ڪڃري
هوائن جيئن بدن هن جو
نگاهون پُر پيالن جيئن
هي ڇاتيون اڻ چيل ڳالهيون
۽ مرڪون سڀ سوالن جيئن
چپن تي ٻول غالب جا
نچي ٿي ڇير جي لئه تي
۽ اطلس جي وهاڻن تي
وڏيرا جام و مئه تي
نشائي ذهن ۾ طبلو
وڄي ٿو مينهن جي ڌُن جيئن
بتيلو جسم جو گھورن
اکيون درياءُ جي ڪُن جيئن
ورن ٿا انگ ائين هن جا
هوا ۾ ڄڻ ڏيئو آهي
ائين ٻانهون سمنڊ تي ڄڻ ڪي
اڇا سڙھ ڦڙڦڙائن پيا
۽ جھومي سڀ تماشائي
بدن جي لڄ لاهين پيا
اهي سُر ڇير جا جنهن پل
ٿڪي خاموش ٿي ويندا
ته لويو جسم کي ويندو
سجيل ڪمخواب بستر تي
حسن ننگو ڪيو ويندو
مگر ڪنهن پاپ جي تشريح
هتي ٿي آ نه ٿي سگھندي
انهي ڪوٺي جو در اُڪري
سمورن فلسفن، بدبوءُ
ڀريون الٽيون ڪيون آهن
سمورن مذهبن جا من
ڀڳا شيشي جي برتن جيئن
سمورا نظريا گھوٽيا
ويا ڄڻ ڀنگ گھوٽي ۾
مگر پوءِ به ڪوٺي جي
ڀتين تي نفرتون هاري
ٿو ملان هانوَ کي ٺاري
۽ سارا فلسفي گڏجي
دليلن جون ٿڪون کائن
۽ ڪوڙا نظريا باڦي
ٿا پنهنجو روح ريجھائن
مگر سڀ سوال ڪوٺي جا
اڌورا ئي پيا آهن
رنڊي جي جسم لئه جيڪر
نظريو ڪو وڳو ٿي پئي
بکايل پيٽ لئه مذهب
جي ماني جو ڳڀو ٿي پئي
۽ سارو فلسفو هُن لئه
ڪکن جو سهي، اجھو ٿي پئي
ته پو انسانيت لاءِ
رنڊي ڇالئه ٽڪو ٿيندي
سماجن جي جھريل منهن تي
اُها ڇا لئه بجو ٿيندي
اُها...........................