منهنجو آئيڊيل (Ideal): ”منهنجو بابا سائين“
بابا سائين، هڪ انسان دوست ماڻهو هيو. ننڍن سان پيار ڪندڙ ۽ وڏن سان عزت ۽ احترام سان پيش ايندو هو. ڪيترن ئي غريب ۽ بي پھچ شاگردن جي مدد ڪري اُنھن کي منزل تائين پڻ پھچايائين.
ڳوٺ جا اڪثر ماڻهو پنھنجا دفتري، تعليمي، صحت ۽ سماجي مسئلا بابا سائينءَ سان شيئر ڪندا هيا ۽ هو اُنھن جي هر ممڪن مدد ڪرڻ جي ڪوشش ڪندو هو. نه ڏينھن ڏسندو هو ۽ نه وري رات. جيئن لطيف سائينءَ جي چوڻي آهي ته ”تـَتيءَ ٿـَڌيءَ ڪاهِه، ڪانهي ويلَ ويھَڻَ جي.“، ڳوٺ ۾ ڪامريڊ سوڀو گيانچنداڻي جي نالي سان هڪ لائبريري پڻ قائم ڪيائين ۽ ڊيوٽي کان بعد گهر ۾ شام جي وقت ڳوٺ جي ٻارن کي مفت تعليم ڏيندا هئا ۽ کين ڪتاب ۽ قلم سان تمام گهڻو پيار هوندو هو. آزاد نظمن جو شاهڪار هو، ڪالم، ڪھاڻيون ۽ شاعري جو شوق ڊگري ڪاليج لاڙڪاڻي ۾ مرحوم پروفيسر عبدالرزاق مھرجيڪو پڻ وڏو ڪھاڻيڪار ۽ اديب هو، جي صحبت ۾ پيدا ٿيس. اُن پنھنجي اولاد ۽ ڀرپاسي جي سڀني ڳوٺ جي ماڻهن کي بھترين تعليمي ماحول مھيا ڪيو جنھن جي نتيجي ۾ ڪيترائي نوجوان ڊاڪٽر، انجنيئر ۽ آفيسر ٿيا.
بابا سائين، ”ساريو ڪميونٽي“ جي تعليمي يافته ماڻهن سان گڏجي ڪري هڪ تنظيم ”ساريو ويلفيئر آرگنائيزيشن“ ۾ ڀرپور ڪردار ادا ڪيو. اُن آرگنائيزيشن جو مقصد غريب، پورهيت، مزدور ۽ هارين جي تعليمي، سماجي، سياسي ۽ صحت جي شعبن ۾ مدد ڪرڻ هو.
بابا سائين تمام گهڻو مھمان نواز هو، دوستن سان تمام گهڻو پيار ڪندو هو. جڏهن به ڪو لاچار يا مجبور ماڻهو وٽس ايندوهيو ته پنھنجي ضرورتن کي محدود رکي ڪري به اُن جي مالي مدد پڻ ڪندو هو. بابا جي خواهش هئي ته پنھنجي زندگيءَ ۾ پنھنجي تخليق کي ڪتابي شڪل ڏئي سگهي، پر پنھنجي سموري پگهار پنھنجي اولاد، غريب، مزدورن ۽ لاچارن جي جائز مسئلن کي حل ڪرڻ ۾ خرچ ڪري ڇڏيندا هئا، جنھن ڪري سندس اها خواهش اڌوري رهجي ويئي.
بابا جو چوڻ هو ته پنھنجي لاءِ ته هر ڪو جيئندو آهي، پر ٻين لاءِ جيڪو جيئندو اُهو ئي حقيقي انسان آهي. منھنجو خواب آهي ته بابا جي نقشِ قدم تي هلندي اُن جي رٿيل ۽ سوچيل ڪمن کي پنھنجي منزل تائين رسايان.
بابا سائين جو هي ڪتاب ”لڙڪن جي زبان“ جي نالي سان جيڪو اوهان جي هٿن ۾ آهي، هن ڪتاب متعلق بابا سائين کي هميشه اُڻ تڻ هوندي هئي ۽ سندن دلي خواهش هئي ته هي ڪتاب سندس جيئري ئي ڇپجي، پر نه زندگيءَ کيس مناسب وقت ڏنو ۽ نه ئي وري مھلت ڏني. افسوس جو ان جي جيئري هي ڪتاب اچي نه سگهيو. بابا جي وفات بعد اسان جي ڀاءُ عيسى ميمڻ جي ڪوششن سان هي ڪتاب ”لڙڪن جي زبان“ اوهان تائين پھتو آهي. جيڪڏهن عيسى ميمڻ هن ڪتاب جي ڇپائيءَ جي سمورن ڪمن ۾ دلچسپي نه وٺي ها ته هوند بابا جو هي پورهيو ضايع ٿي وڃي ها. آءٌ تھدل سان عيسى ميمڻ سميت سڀني دوستن جو شڪرگذار آهيان جن هن ڪتاب کي اوهان جي هٿن تائين پھچائڻ ۾ سھڪار ڪيو.
[b]ڊاڪٽر امتياز ساريو
[/b]ڳوٺ گلڻ واهڻ (ٻِنڊي)
تعلقو ڏوڪري.
30-آڪٽوبر 2015ع