آخري چڻنگ
تنهنجي ملڻ جي آس،
رک جي ڍير ۾ ڍڪيل،
ڪنهن آخري چڻنگ جيان،
دکي رهي آهي،
تون نه ٿي ڄاڻين،
منهنجي چوڏس
ڌڪار جو زهر،
ڪيڏو نه پکيڙيو ويو آ،
تو بن،
ڄڻ هر لمحو،
ڪاريهر جيان ڪر کڻي،
منهنجي وجود جي هر حصي کي،
ڏنگي رهيو آهي.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو