ماتم ڪندڙ ماءُ
لاءِ موڪليو هو“....
ڀينرن جي سڪل چپن مان نڪتل
اوسارا،
ٻـُڍڙي پيءُ جي اداس نيڻن مان،
لڙڪ ٽمندڙ
نوجوانن مٿان،
موت جي خوفناڪ ڳجهن جا لامارا،
ڪائنات سموري،
گيڙو رتا ڪپڙا اوڍي،
منهن مونن ۾ ڏيئي،
سڏڪي پيئي.
هي ڇا پيو ٿئي!!
هر طرف موت جا پاڇولا،
لاشن جا انبار،
سڙيل انساني گوشت جي ڪچي بوءِ،
ساڙيو ۽ ماريو جون هڪلون،
خوبصورت ڪپڙا اوڍيل وحشي،
سڌريل دنيا جا،
اڻ سڌريل حڪمران!!!
انسانيت جو وجود فنا ڪرڻ لاءِ آتا،
۽ ماڻهپي جي موت تي،
واڇون ٽيڙي ٽهڪ ڏين پيا.....
اپاهج بڻجي ويل،
پوڙهي ڌرتيءَ جون،
هنيانءَ ڏاريندڙ دانهون،
فضا ۾ ڦهلجي،
ڪنن جا پردا چيري رهيون آهن!!!!