تو سوا مرڻ به ناهي وس ۾
سپن جي بند چپن ۾،
جيئن هوندو موتي آ،
تنهنجي سڪ سپرين،
سيني ۾ ايئن سانڍي رکي آ
پوپٽ جي پرن ۾،
جيئن جرڪندي رنگت آ،
تيئن ئي رنگن ڀريل،
منهنجي چاهت آ،
جيئن ڪڻڪ جو،
سون ورنو سنگ آ
تيئن مٺا تنهنجو رنگ آ
۽ تنهنجي ئي مساڳ مهٽيل
گلابي چپن کان،
اڌرا رنگ گلاب کي مليا آهن
يقيناً تنھنجي مٺڙي مرڪ،
ڄڻ رابيل جي مھڪ آ
سنڌو ڪناري،
تنهنجو ڏسي هلڻ،
وساري ويٺا مور به ٽلڻ
تنهنجي سونهن سانول،
لازوال آ،
جو ڏسي سو چوي،
قدرت جو ئي ڪمال آ،
تنهنجون سنڌوءَ جهڙيون،
گهريون وڏيون ننڊ اکڙيون اکيون،
تن کان کلڻ،
بند مکڙيون سکيون،
تنهنجا ڊگها ڪارا وار،
ڄڻ برکا رت ۾ ڪڪر ڪارونڀار
تنهنجو سندر سندر چهرو،
سالن پڄاڻان به،
نه مون کان آ وسريو
موٽي ڏس!
ڪيئن گذرن پيا لمحا،
آخري پساهه نڙيءَ ۾،
ڪيئن اٽڪجي پيا آهن
تو سوا جي نه سگهيس
تو سوا مرڻ به نه آ رهيو
منهنجي وس ۾....!!!