ٻاٻيهو
جڏهن اوچتو،
ٿـر جي آڪاش تي،
ڪارا ڪارا بادل وسڻ جا ويس ڪري ايندا آهن،
کنوڻ کيج ڪندي آهي،
اتر اوتون ڏيندو آهي،
۽ ڏڪاريل ڏيهه جي،
ماروئڙن جي نيڻن ۾،
خوشيءَ ۽ سک جا تاثر،
لڙڪن جي صورت ۾،
ظاهر ٿيندا آهن،
۽ جيئن ٿر جا ٻاٻيها لاتون لنوڻ لڳندا آهن
تنهنجو اچڻ مون لئه ايئن هوندو آهي...
پر جيئن،
ڪارا ڪارا بادل،
بنا وسڻ جي موٽي ويندا آهن،
کنوڻ جا کيج ختم ٿي ويندا آهن،
اتر جي اوت،
اميدن ۽ آسن کي،
اڏاري ويندي آهي،
ٿرين جي نيڻن ۾ لڙڪ تري ايندا آهن،
سندن ٻچن جو آئيندو،
واريءَ جي ذرڙن سان گڏ،
واچوڙن ۾
اُڏامي ويندو آهي!
ٻاٻيھا ٻولي ٻولي بي ساها ٿي پوندا آهن!!
تنهنجو وڃڻ مون لئه،
ايئن ئي هوندو آهي....!!!
ايئن ئي هوندو آهي....!!!