شاعري

لڙڪن جي زبان

مرحوم عبدالحق ساريو صاحب جي نظمن جو ڪتاب ”لڙڪن جي زبان“ حاضر آهي.
هو حساس دل جو مالڪ هو، هن وٽ هر انسان جو مرتبو اعلى درجي جو هو. هن وٽ ڪنھن ذات پات، مذهب، نسل ۽ دولت جي بجاءِ هڪ محبت جو پوتر جذبو هو. جنھن انسانن سان محبت جا ڪيترائي مثال قائم ڪري ڇڏيا هئا. هو جڏهن پنھنجو اظھار لفظن سان نه ڪري سگهندو هو، تڏهن قلم ۽ لڙڪن جي زبان هن جي اظھار جو وڌيڪ بھتر ۽ مؤثر ذريعو هئا. هو فطرت، سماج ۽ حضرت انسان جي پوڄا جي حد تائين احترام رکندو هو.
Title Cover of book لڙڪن جي زبان

ٻاٻيهو

ڊگهي ڏڪارَ کانپوءِ،
جڏهن اوچتو،
ٿـر جي آڪاش تي،
ڪارا ڪارا بادل وسڻ جا ويس ڪري ايندا آهن،
کنوڻ کيج ڪندي آهي،
اتر اوتون ڏيندو آهي،
۽ ڏڪاريل ڏيهه جي،
ماروئڙن جي نيڻن ۾،
خوشيءَ ۽ سک جا تاثر،
لڙڪن جي صورت ۾،
ظاهر ٿيندا آهن،
۽ جيئن ٿر جا ٻاٻيها لاتون لنوڻ لڳندا آهن
تنهنجو اچڻ مون لئه ايئن هوندو آهي...
پر جيئن،
ڪارا ڪارا بادل،
بنا وسڻ جي موٽي ويندا آهن،
کنوڻ جا کيج ختم ٿي ويندا آهن،
اتر جي اوت،
اميدن ۽ آسن کي،
اڏاري ويندي آهي،
ٿرين جي نيڻن ۾ لڙڪ تري ايندا آهن،
سندن ٻچن جو آئيندو،
واريءَ جي ذرڙن سان گڏ،
واچوڙن ۾
اُڏامي ويندو آهي!
ٻاٻيھا ٻولي ٻولي بي ساها ٿي پوندا آهن!!
تنهنجو وڃڻ مون لئه،
ايئن ئي هوندو آهي....!!!
ايئن ئي هوندو آهي....!!!