خوابن جو مقتل گاهه
معصوم ۽ ماڪ ڀنل،
گلاب جي گل جهڙا،
حسين سپنا
هڪ ئي ڌڪ سان،
قتل ڪيا وڃن ٿا،
خواب!
جيڪي غريب جي زندگيءَ جو
ڪل حاصل هوندا آهن.
خواب!
جيڪي فيڪٽريءَ ۾ (OVER TIME) ڪندڙ
مزدور جي نيڻن ۾ جڳمڳائيندا آهن.
۽ جڏهن سندس مقدس پيشانيءَ تان
پگهر ڦڙا،
ترڪندا، ٿـڙندا، ٿاٻڙجندا
سندس ٿڪل ۽ اداس نيڻن ۾،
اچي ڪرندا آهن.
ته هراسيل خواب اتان به،
ڪنهن اوچتي مصيبت جي احساس کان،
آويلي مهل واهيرو ڇڏيندڙ،
پکين جيان،
اوچتو ڀڙڪو کائي اُڏري ويندا آهن.
آرسي سامهون رکي
ڀنڀور زلفن مان،
چاندني چونڊيندڙ،
غريب جي نياڻي،
جيڪا غربت سبب ڪڏهن به ڳاڙهو وڳو،
اوڍي نه سگهي،
تنهنجي نيڻن جي چائنٺ تي پھچندي ئي خواب
دم ٽوڙي ويندا آهن،
هاڻي ته اسان جي ديس ۾،
خوابن جي فصل کي به،
اُلڪن جي اڏوهي کائي وئي آهي.
۽ ساڀيائون سياهه راتين ۾،
ڪاريون ڪري ڪُٺيون ويون آهن!