مرليءَ جا سر
تنھنجون اداس اکيون،
مرليءَ جا مڌر سر،
ڊگهيو مسافتون طئه ڪندڙ
ٿڪل قدم،
جنھن کي ڳولهين ٿا،
سا!
ڏور ديس جي شھزادي،
پٿرن جي شھر ۾،
سماعتن کان عاري،
بي حس ماڻهن جي،
شور ۾،
بند دروازن واري محل جي،
خوبصورت ڊيڪوريٽيڊ هال ۾،
سوين نوڪرياڻين،
بي شمار جيڏين جي سٿ ۾،
تنھائيءَ جي ڀيانڪ احساس ۾ ويڙهجي،
گهٽجي گهٽجي جي رهي آ،
جتي تنھنجي مرليءَ جا سر،
ڪوٽن ۽ برجن سان،
مٿو ٽڪرائي،
لھو لھان ته ٿي سگهن ٿا
ليڪن اندر داخل ٿي نه ٿا سگهن.....!!!