لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

ٿري پهاڪا ۽ چوڻيون

ڪتاب ”ٿري پهاڪا ۽ چوڻيون“ اوهان اڳيان حاضر آهي. هن ڪتاب جي تاليف ۽ سهيڙ انجنيئر عبد الوهاب سهتي ڪئي آهي. پهاڪن ۽ چوڻين تي تحقيق جي حوالي سان سهتي صاحب وڏو ڪم ڪيو آهي. ”ٿرِي سماج، ٿرِي ثقافت (راهپ) ۽ سنڌي ٻوليءَ جو ٿرِي لهجو ـــــ ٽنهي ۾ قرب ۽ ڪشش به آهي، ته پيار ۽ پنهنجائپ به. ٽئي هڪ ٻئي جا ڀرجهلا به آهن، ته هڪ ٻئي جو ساهه ۽ ست به. انهن ٽنهي جي ڀرپور عڪاسي انجنيئر عبدالوهاب سهتي صاحب جي جوڙيل هِن اڻ ملهه ڪتاب ”ٿري پهاڪا ۽ چوڻيون“ ۾ ڪيل آهي. ڪتاب بابت ڇا چئجي! هڪ هڪ چوِڻِي ٿر جي سُرهي ٻُوٽي مَرُوئي جي مهڪار ٿي لڳي ۽ هڪ هڪ پهاڪو مور جو کنڀ يا روهيڙي جو گل!“
Title Cover of book ٿري پهاڪا ۽ چوڻيون

ٽ

164. ٽُوسڻ گوڍ، چٽان سين کاري. (پهاڪو)
ٽُوسڻ: ٽوھ. گوڍ: پاڙ. چٽان سين کاري؛ پاڙ کان پنن تائين، سڄي کاري ۽ ڪؤڙي.
سهڻا ٽوھ، ڏسڻ سان وڻندڙ ۽ من مهڻا هوندا آهن پر کائڻ ۾ زهر ۽ مَنَ ڪُهڻا هوندا آهن. سندن ظاهري شڪل ۽ سونهن، رنگت ۽ بناوت تي دوکو نه کائجي. سندس پاڙ ۽ پن، ٽاريون ۽ ميوو، پسارڪي وکر طور ڪارائتا ھوندي، کائڻ ۾ زهر مثل هوندا آهن.
مطلب: ۱ - بداصل ماڻهوءَ مان ڪڏهن به فائدو پهچڻو ناهي. منجهس اهڙي توقع رکڻ وارو خطا کائيندو.
۲ - جنهن جو بد بنياد، تنهن جو ميوو مٺو نه ٿئي.
۳ - ٽوها ول ڳوڍان، چوٽي کاري.
۴ - ڀيٽيو؛ ڀلو توئي ڀيل، مٺو توئي تيل. (۶) ص ۹۵.