ح
واري نرم ٿيندي آهي، کيس چيرڻ يا کيڙڻ لاءِ، منجھس ھر سولائيءَ سان وھي سگھي ٿو. ڇو جو ھر جو گھوٻو، نرم زمين کي جلد پٽي وٺندو آھي. ان جي برعڪس، سخت زمين کي تڪڙو ڦاڙي نه سگھندو آھي. بلڪ منجھس، جلد ڦاسي پوندو آھي.
لچ ۽ بدمعاش ماڻھو، ايترو ته گيدي ۽ ڪمزور ھوندو آھي جو اھڙي آسان ۽ سھنجي، سولي ۽ سوکي زمين ۾ به اگر ھر ھلائي ته ڦاسي پويس. کيڙڻ بدران، ڏاندن جي جوڳ به سوگھي ڪري بيھاري ڇڏيندو.
مطلب: ۱- لچ، سولو ڪم به کاري.
۲ - بدمعاش جا آسان ڪم به ڪين ٿيندا آهن.