لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

ٿري پهاڪا ۽ چوڻيون

ڪتاب ”ٿري پهاڪا ۽ چوڻيون“ اوهان اڳيان حاضر آهي. هن ڪتاب جي تاليف ۽ سهيڙ انجنيئر عبد الوهاب سهتي ڪئي آهي. پهاڪن ۽ چوڻين تي تحقيق جي حوالي سان سهتي صاحب وڏو ڪم ڪيو آهي. ”ٿرِي سماج، ٿرِي ثقافت (راهپ) ۽ سنڌي ٻوليءَ جو ٿرِي لهجو ـــــ ٽنهي ۾ قرب ۽ ڪشش به آهي، ته پيار ۽ پنهنجائپ به. ٽئي هڪ ٻئي جا ڀرجهلا به آهن، ته هڪ ٻئي جو ساهه ۽ ست به. انهن ٽنهي جي ڀرپور عڪاسي انجنيئر عبدالوهاب سهتي صاحب جي جوڙيل هِن اڻ ملهه ڪتاب ”ٿري پهاڪا ۽ چوڻيون“ ۾ ڪيل آهي. ڪتاب بابت ڇا چئجي! هڪ هڪ چوِڻِي ٿر جي سُرهي ٻُوٽي مَرُوئي جي مهڪار ٿي لڳي ۽ هڪ هڪ پهاڪو مور جو کنڀ يا روهيڙي جو گل!“
Title Cover of book ٿري پهاڪا ۽ چوڻيون

ث

168. ثمر هجئي ساڻ، ته پاسو ڪج پنجواڻين جو. (چوڻي)
پنجواڻي: چانڊيا ذات جو هڪڙو پاڙو. پاڻ کي وسايي پوٽا به سڏرائين ٿا. ڏاڍا پڪا آهن. خاص طور تي، آيل مھمان کي مانيءَ ٽڪر به نه کارائيندا آهن. جنھن سببان مٿين چوڻي، مٿن ٽوڪ طور، جوڙي وئي آهي.
مطلب: ۱ - ثمر هجئي ساڻ، ته گهڙي پئو منجهه گهٽاڻ. (لاڙ)
۲ - ثمر هجي ساڻ ته ڀڄ ڀاڏاين کان. (لاڙ)
۳ - ثمر نه هجئي ساڻ، ته ڀر وٺ ڀاڏاين جي. (لاڙ)
۴ - ثمر نه هجئي ساڻ ته گهڙي پئو منجهه گهٽهڙ. (سرو)
۵ - ثمر نه هجي ساڻ، ته رات نه ٽڪجي رائلي ۾.
۶ - ڀيٽيو: روٽلو هجي ساڻ ته رات رهجي رائلي ۾. (۳۲)