ق
114. قرض؛ آهي ڪوڙهه جو ٽڪو. (چوڻي)
ڪوڙھ: چمڙيءَ جي بيماري جنھن ۾ چمڙي ھنڌان ھنڌان ٽٽي پوي ۽ اڇا ڪارا دڙڳ ٿيو پون ۽ جسم جي سڄي سونھن ختم ٿيو وڃي. ٽڪو؛ بدنما داغ.
دنيا اندر، رب پاڪ وقت گذارڻ لاءِ ھر ھڪ کي ڪمائڻ جا ذريعا ضرور بخشيا آھن. جن منجھان، محنت ڪري، کيس پنھنجي محدود ضرورتن جو پورائو ڪرڻو آھي. ھٿ پير ۽ ڪمائيءَ جا وسيلا ۽ موقعا، ھر ھڪ استعمال ڪري، گذر سفر ڪري ٿو ۽ ٻين جي محتاجيءَ کان بچي ٿو. ڪي ماڻھو، حالارت سارو يا سستيءَ سبب، کُھجي پون ٿا. پوءِ ٻين جا ڳيجھو، محتاج يا قرضي ٿين ٿا. انسان کي گھرجي ته ڪوشش ڪري، محنت ڪري ۽ پاڻ کي ٻين جي محتاجيءَ کان بچائي. ھڪ دفعو ھٿ ٽنگڻ تي ھريل ماڻھو، ورلي ئي سڌري ٿو. پنڻ جي ذريعي، قرض کڻڻ سان يا بيحيائيءَ واري رستي ڪمائڻ تي جيڪو ھريو سو ان کي ئي ذريعہ معاش پيو سمجھندو ۽ اھي عيب منجھس گھرُ ڪري ويندا. پاڻ معاشري جي نظرن ۾ ته ڪري پوندو پر پنھنجي نظرن ۾ به ڪري پوندو.
مطلب: ۱ - قرض جو مثال؛ ڪوڙهه وانگر آهي.