منهنجا محب تنهنجو دنيا ۾ نه مٽ آ : نعت رسول مقبولﷺ
خدا اهڙي صورت بڻائي ڇڏي آ،
ذڪر فرش عرشن تي آهي اوهان جو،
ڇا واکاڻ واحد وڌائي ڇڏي آ،
زمين کي سنواريو نظارن سان مولا،
رکيو عرش چنڊ ۽ ستارن سان مولا،
سڄي دنيا تنهنجي ئي ڏِس ڪاڻ قادر،
رنگن رونقن سان سجائي ڇڏي آ.
صحابن جون ديدون هيون “مصطفيٰﷺ” ۾،
ڪڍي ديد تو مان وجهن اک، هو ڇا ۾،
تون ڪعبو، تون قبلو، تون قرآن آهين،
تنهنجي ذات مولا ڇا ٺاهي ڇڏي آ.
اوهان جي ته زلفن تي جگنون جيئن ٿا،
اوهان جي اکين مان هي مئڪش پيئن ٿا،
ڏٺو جن ادب سان اوهان جو آ چهرو،
ها تنهن توتان دنيا لٽائي ڇڏي آ.
ملي مونکي تنهنجو ننگر “مصطفيٰﷺ” جي،
رکان سر مان سجدي ۾ اڳيان خدا جي،
اسان تنهنجي درشن جي اڳيان قسم سان،
ڀلي بهشت بيشڪ هٽائي ڇڏي آ.
جتي شان تنهنجو زبانن تي آهي،
انهن جو مڪان لامڪانن تي آهي،
ٻڌن عرش وارا پيا نعتون نبيءَ جون،
ڇا مدني تو محفل مچائي ڇڏي آ.
“وسيم” کي سُخنوَر ڪو شاعر نه سمجهو،
سياڻو دنيا ۾ ڪو ماهر نه سمجهو،
“فقير” کي فخر ناز بس ايترو آ،
خدا نوڪري ڇا لڳائي ڇڏي آ.