مان نٿو طلبان سدائين : نعت رسول مقبولﷺ
ڀل هجان بکيو ڏکيو، پر تنهنجي پاڙي ۾ هجان،
تنهنجي محبت کان سواءَ، کِل ۽ خوشيون ڪاڏي ڪبيون،
هن دنيا جون دلبريون ۽ دوستيون ڪاڏي ڪبيون،
تنهنجي الفت ۾ سدائين، روڄ راڙي ۾ هجان.
لوڪ ڏيئي ڀل لتون، سي پيا لنگهن مسڪين تي،
پر سدا قائم هوندس، مان دلبربا جي دِين تي،
در اڳيان دربار جي، سامهون مان ڪاڙهي ۾ هجان.
ايترو ناهي لکن ۽ پيارا پدمن، ۾ مزو،
جيترو آ يار تو جتين ۽ قدمن، ۾ مزو،
تنهنجي جتين کي چمي، مان چوٽ چاڙهي ۾ هجان.
ديد ۾ ئي دم وڃي، اهڙي عنايت ٿي وڃي،
“وسيم” موت کي ڏي مبارڪ، تنهنجي زيارت ٿي وڃي،
اُت تون اچجان جڏ، قبر جي ڪوٽ واڙي ۾ هجان.