ڀڳل هڏ وانگي...
پرينءَ تائين پُهچي سکين ۾ ٿو نبري
انهيءَ ۾ سڳي سينڌ تائين سُونهين ٿي
نظر ناز ماڻيو نکارن سان نکري
ڀڳل هڏ وانگي هينئين ۾ هُري ٿو
ڪٿي پيار تنهنجو ڪو پل ڀي ٿو وسري
پُڇايو پتڻ روز دل جي درياهه جا
اُڃي آرزو دُک دلي تان ٿي اُڪري
اسان وقت جي هر وفا سان نڀايو
تڏهن درد سيني مان خنجر ٿيو گُذري
ڀنل آس جا ڳل سُڪا ئي ڪٿي هن!؟
اڃا ساهه سڪ جو اوهان ڏي پيو سنبري.