منهنجو من مڪلي...
مڪلي آهي!
جنهن ۾ اُجڙيل احساسن جون
اڏيل ڪيئي قبرون آهن
جن جي هڪ ڀي
ڪَتبي تي ڪو-
نانءُ نه آهي نينهن لکيل!
مونجهارن ۽
مايوسين سان
مُنهنجو آ هر ڏينهن ڏنگيل!
روز لُڇن ٿا
مون ۾ لاشا!
تڙپيو تڙپي دل جي آشا،
صدين کان
ويران پيل ڪو!
آءٌ پٿر جو شهر لڳان ٿو!
پيڙاء جو هر پهر لڳان ٿو!!.