ڀنل دل جي دُنيا...!!
درياهه جي به دڌڪن تکن کي ڏٺوسين
نه هاڻي سا لُڙ ۾ ڪا لرزش رهي آ
رُتن ۾ رُڳو سوڪ سازش رهي آ
گُلن تي اڃا گهاءَ ساڳيا صدين کان
ڀٽن جي بدن تي نه بارش پئي آ
گُناهن ۾ سارو گگن ويو ٻُڏي آ
ڌماڪن سان دل جو وطن ويو لُڏي آ
رهيو مذهبن ۾ نه ساڳيو مزو آ
ڪُٺا گنبزن ۾ ڪبُوتر ويا هن
لُڇي درد بڻجي ته اندر پيا هن
مينارن سان هاڻي نه ڪويل ڪُڏي ٿي
سنجها جا ستارا سڄي رات روُئندي
پکين جي پرن ۾ وڃائجي ويا هن
صُبح جي سفر تي اُٿيو سج ناهي
سُڪل هن مٽيءَ مان ڦُٽو ٻج ناهي
تسلسُل جي تاريخ ماري وئي آ
سڄي ساک سچ جي اُجاڙي وئي آ
رُلن روز رستن تي سُڏڪن جا پيرا
پيل جهول ۾ ڪي وڍيل جسم ٻيرا
زخم زندگيءَ کي ضعيفي ڏني آ
نه ماڻي سگهيا منزلن کي نبيرا
اڃا ڪورٽن جي ڪٽهڙي ۾ قاتل
رهائيءَ جي راهُن جا پيو راڳ ڳائي
وڪيلن وياجن تي وڪڻي ڇڏيو آ
ها! قانون جي هر قلم جي قصي کي
رڳو ماٺ مظلوم جي مُفلسيءَ تي
نه انصاف مليو ڪو حق جي حصي کي
ڀنل دل جي دنيا ڏي جانچي جي ڏسندين
سڄو سُونهن جو سينو ئي ساڙيو ويو آ
اُميدن جي گهر کي اُکاڙيو ويو آ
پئي ڇڪجي پيرن هيٺان روز ڌرتي
وسيلن کي وک وک تي واڙيو ويو آ
تضادن جي جڏهن اچي تڙپ ماريو
اسان دوستن جي اکين ڏي نهاريو
مگر حوصلن جي هٺيلي هوا کي
غُلاميءَ گسن تي نه گِسڪڻ ڏنوسين
نه ئي ڪنهن دغا جي ڌُٻڻ ۾ دٻياسين
سدا سچّ جي سرحدن ڏي وڌياسين
وفائن جا جهنڊا هٿن ۾ کنياسين
وطن لاءِ ڏنڊا هٿن ۾ کنياسين
اُٿي جرئتن سان جمالا چياسين
ڀٽائي، سچل جا رسالا چُمياسين
گجي انقلابن سان نعرا هنياسين
تڏهن سنڌ بڻجي سفر ۾ مُئاسين...