پڇاءَ جي ڊگهي پن ڇڻ...!
پر پيار کي پئسن جي پاند ۾ ٻڌڻ نٿو چاهيان
ڪُجهه لمحن جي لاءِ
حوس جي بستري تي حُسن جي هُڳاءَ کي ڇاڻي
هميشه لاءِ
توهين جي تارازيءَ ۾ تُرڻ نٿو چاهيان
مُنهنجا احساس
اڄ به عشق جي اوجاڳيل اکين جيئان
وفا جا وعدا نڀائي رهيا آهن
پر تو وٽ الئه ڇو!؟
مُنهنجي مُحبت جو معيار
بي مُلهه ٿي مري رهيو آهي
آئون پوءِ به اُنهيءَ سڪ جي سڳي کي ڇنڻ نٿو چاهيان
جنهن کي هر عورت نڪ جي ٽوپجڻ کان وٺي
کُهنبي ويس ۾ ويڙهجڻ جا طريقا
تلاش ڪندي رهندي آهي
مون توکي هميشه پيار جي اک سان پڙهيو آهي
پر تو هر وار مُنهنجي آس جي ڪتاب کي
فنا جي هٿن سان ڦاڙي
وفا جي ورق ورق کي
وڇوڙي جي واٽن تي وکيري ڇڏيو آهي
هڪ پُڇاءَ جي ڊگهي پن ڇڻ ڏيئي...!!