دل جو ڪعبو...
پيار جون آيتون
هر پهر ٿيون لهن
من مسجد اندر
نينهن نروار ٿي ٿا نمازون پڙهن
سُونهن سجدي جو آهي
سفر ٿي وئي
مهڪ موتئي گُلابن جو
گهر ٿي وئي
عشق بڻيو عبادت جي آهي اذان
هر گليءَ گهاٽ ۾
شهر ۽ واٽ ۾
ذڪر تُنهنجي ذيارت جو
ناهي گهٽيو
مُک تان جي ذرو ڀي آ
پردو هٽيو
چنڊ تارا ڪتيون
لرزجيو ٿا لُڇن
سوچ جي دُنڌ ۾ ٿا
وساميو وڃن
ٽيڙو حيرت منجهان
ٽڪ ٻڌيو ڏسن
حسرتن جي هُڳائُن سان ٿا هر کجن
هر صبح تي آ تُنهنجي
حُسن جو ڪرم
سانجهڙيون سينڌ تُنهنجي سنڌوري لڳن
قُرب تنهنجي ڪٿائُن جا
ڪلما پڙهن
توسان ملندي پهر پاڪ بڻجو وڃن
ڀاڪُرن ۾ جڏهن ڀي ٿا ڀرجڻ لڳن
بهشت جھڙا بدن
دورين جي ڏنل دوزخن جا سوين
درد گهٽجو پون
مُحبتن جا هينئان
حُسن بڻجو وڃن
ڳالهڙيون ڳهرجي ٿيو ڳلن سان ملن
دل جي تاريخ تي
لفظ ڪيئي وفائُن سان لکجو وڃن
روح جي رحل تي
سُونهن جون صورتون ورق واريو کُلن
دل جي ڪعبي مٿان
پيار جون آيتون هر پهر ٿيون لهن...!!!