ڪُٺل دل جي ڪليسا...
چُڀن چڻنگون اکين ۾ ٿيون اُماڙي ڳاٽ اوچي سان.
ڪُٺل دل جي ڪليسا جا قصا ڪهڙا وهي لکجن،
رڳو سُڏڪا پيا ٻُڌجن نه تاڙي ڳاٽ اوچي سان.
سوين هن آس جي اُڀ مان ستارا ساٿ جا وکريا،
اُڃي ارمان جي ارٿي وئي ساڙي ڳاٽ اوچي سان.
نه ساڳي ڊوڙ ڊيلن ۾ نه مورن ۾ اُها مستي،
رُڳو ماري پيو مُرڪي نه آڙي ڳاٽ اوچي سان.
شهادت جا شرف ماڻي سُتا جي سنڌ ڌرتيءَ تي،
اُهي سچ جا پيغمبر ٿيا اڳاڙي ڳاٽ اوچي سان.
ڇلرَ ڇٽ ۾ مُهاڻيءَ من نه واسيو آ ورهيه گُذريا
نه ساڳيو دور درياهه جو نه لاڙي ڳاٽ اوچي سان.