ٻه سٽا
مان اوڀر کان نئون اُڀران پيو تون لھندڙ سج جو پاڇو
منھنجي جوت سان روشن ٿيندو اتر، اولھه، ڪاڇو
تو ته نه ڪڏھن چکيون قم ھتي ڪوڻيون
تڏھن تو نه آئيون سنڌوءَ ساروڻيون
ڌرتي جي جنگ وڙھيا آھيون وڙھندا رھنداسون
پوتر پيار آ جيجل ماءُ سان پُٺ نه ڏينداسون
سھندي جبر جگر تي توسان نڀايان ناتا
ڪائي جي ڪرڇين تي ڄڻ پيرڙا مون پاتا
ناھي پنڌ پري، اڄ پير ڀري، ھي اکڙيون ويٺيون آس ڪري
ھيڪر ته حياتيءَ منجھه ملون، پوءِ ڪير جيئي ۽ ڪير مري
جُھولي جھنڊي واري ڪار
سيٽون ٽي ۽ چمچا چار