واڪن تي واڪ
محبت اسان کي بنايو آ پاڪ
ھڻي ھاڻ سگھندو نه دشمن ٻٽاڪ
مونجھارا مڙيئي من مٿان ميم لاٿا
ڪِريا قلف قلبئون کُليا تَن جا طاق
سوين سُور صدمان سھي سر مٿي جي
ڪڏھن کان ڪناري ڪنڌي ٿياسون ڪاڪ
نظارا، اشارا، نوان ڌارياسون
نوان ٺاٺ ٺاھي ٿيس ٺيڪ ٺاڪ
گھُريوسون، مليوسون، ڪيوسون، شُڪر
رکي ڪونه محنت ڪڏھن رب رزاق
ٿيو مُنھن ڪارو ته دشمن سندو
اھوئي وٽس آ حقو نڙ تماڪ
محنت، محبت پلئه منشي پيا
ڀلا ڇو نه ھاڻي ڏي واڪن تي واڪ
12.1.1962
حيدرآباد