ڦورو
ڏس دنيا جي دؤر، دانا به ديوانه ٿيا
راز جا ھمراز ٿي، سورن جا سامانه ٿيا
جن ھنيا ٿي حق جا ھوڪا، سي ڦِري ڦورُو ٿيا
بس رنڊيءَ جي راڳ تي ڳانا به افسانه ٿيا
ويس واه واه جو ڍڪي، دل رکيئون دولت مٿي
سوز وارن جي ته سامھون، جانه به انجانه ٿيا
جي ڦِري ويا ڦِيڻ تي، تن جو چُڪو چکيل نه ھو
ڇا لکي لکندين انھن، طعنا به شادانه ٿيا
ماٺ ۾ ميٺاج ھئي پر، ماٺ کان لالچ ۾ ميٺ
نيٺ پنھنجي نسل جا، ھر ڪنھن نشانه ٿيا
سچ چوڻ کان مُڙ نه منشي، سچ رھي سچ ٿو سدا
ھٿ مڙيئي ھادي جي آ، آنا واري جانه ٿيا
10.2.1962