مام مارڻ جو
نه پُڇ مونکان سبب سھڻا، اکين مان آب ھارڻ جو
متان مجرم ٿئين تون ئي، منھنجي روح کي روئارڻ جو
حقيقت حال منھنجي جي، مڙيئي معلوم تو آھي
ٻڌائي ڇا ٻڌايان، تو ائين غمگين گھارڻ جو
سوين صدمان سھي سر تي، بنايو حال مون ھھڙو
اڃان تنھنجي مٺا من جو، ٿو ڏسجي مام مارڻ جو
سُڪون پاتم جي سپني ۾، تنھنجي محبت جي محفل مان
اسم ڏيئي اجنبي مونکي، ڌرم ڌاريئي ڌڪارڻ جو
مرڻ جھڙو ٿيو منشي، اسير عشق ۾ عاجز
مگر احساس تو دل ۾، نه ٿيو نرمل نھارڻ جو
28.12.1962