شفاعت
رھبر اسان جو مُحمد ٿيو آھي
قيامت جو تنھن جي ڪري خوف ناھي
جنھن کي تاج طحه ڏنو ڏاتر
جھان ھي ٻئي قادر ڪيا جنھن جي خاطر
ڪوثر، مزمل، ٿو قرآن ٻڌائي
صفت ۾ سراسر سندس ڪو نه ثاني
جنھن جي در جي جبرئيل ڪئي درباني
مالڪ مليو ٿي جنھن کي عرشئون آڻائي
نه عيسى، نه موسى، نه ھود، يونس
قيامت ۾ نفسي زبان منجھه ھونديس
اُتي اُمت جو عربي کنيو بار آھي
مدامي آ منشي کي مُرسل جي محبت
ڪندو سو اسان تي شافع شفاعت
ويو جو اسانکي ڪلمون پڙھائي
(7.8.1963)