مقدمو
ويو وچ راھ ۾ لُٽجي، اميد ڪاروان منھنجو
نه ڪئي ڪنھن ڪامراني ڪا، ٻُڌي بس داستان منھنجو
سُڪون خاطر ڪري ڪَک ڪَک، بنايم جُھوپري جيڪا
اُھو ڀي تيز طوفان اڄ ، ڦٽايو آشيان منھنجو
ڪريان فرياد سر ٽڪرائيان، ڪنھن در وڃي دانھيان
ڏسي ھن حال ۾ مونکي، ٿيو دشمن جھان منھنجو
تمنائن جي خوني کان، نٿو بدلو وٺڻ چاھيان
جڏھن دشمن زمين آھي، ۽ دشمن آسمان منھنجو
مُقدَر کي چوان منشي، ڪريان ڪنھن جي شڪايت ڇو
بھانن جي بنِي بازي، تڏھن دشمن زمان منھنجو
6.3.1963
ڪراچي سنڌ