دوھا
رات ويو ٿي رڻ ڏي راھي، جھاڳي جھاڳي جھاڳ الا
ڏيھه سڄي کي ڏنڀ اچي ويو، ديسوندن دل داڳ الا
ڪوٽ ڏجي جي قلعه وانگر، بيٺو رھيو ببر شينھن
ڌرتيءَ جي ھت ڌاڙيلن سان، وڙھندو رھيو راتو ڏينھن
گھاٽي جنگ گھڙڻ لاءِ، وانگين جي ھڪ ئي واٽ ھئي
راھو تنھنجي راھ روشن، ٻي اونداھي ٻاٽ ھئي
ماڻھو روز مرن ٿا منشي، ڀريا تريا ڀاڻ ڇڏي
ھن جون فقط ڳڻ ڳوٺ ۽ ڳالھيون، ھيرن جي ويو کاڻ ڇڏيي