لابارا لھي ويا
لڙيو ڪونه لالڻ لابارا لھي ويا
وجھي ٻنگ ٻيا اڄ ٻھاري ٻئي ويا
ڪري ڪيتريون ڪوششون ۽ ڪشالا
ھڻي ھٿ ڪئي مون جا موتين جي مالا
سمجھدار سمجھي ڏنيسون سنڀالا
نشا پي رکيا تن نمونا نرالا
ڪھڻ لاءِ اسان جي کڻي ڪات ڀالا
ٺڪائن ٺلن تي ٺڳن سان ٺھي ويا
اڃا بخت مس مس ھو بيدار ٿيئڙو
ته ھوشيار ھڪدم ھو اغيار ٿيئڙو
جنھن کي يار سمجھيم سو بيزار ٿيئڙو
جنھن جي پرھ ۾ بت بيڪار ٿيئڙو
دکي دل کان دلبر ڌڪي ڌار ٿيئڙو
وٺي ھو ستمگر سڄڻ کان صحي ويا
ڌُريائين جي ڌاريان رھن ڪيئن سي رت
ٺھي ڪيئن ٺڳن ساڻ ڀائيوارو ڀت
مڙيئي ٿي ويا موڳا منجھي وين مت
ڪٿي ڪارپت سي ڪري ويا ڪپت
سمورو اسانجي ھو سيني جو ست
ڪري ھٿ ھميشه لئه قاتل ڪُھي ويا
ڪٽيم ڪاڻ جنھن جي عمر انتظاري
سوين سُور صدمان برھ بيقراري
ڪرم سان قريبن گھڙي وصل واري
ته آيا اتي اوچتو چار چاري
ڪري ھُل چيائون ھماري تمھاري
ارادا اسان جا اڌورا رھي ويا
نه مَڙ موت کان مُور منشي مدامي
ڪَٺي ٿي قريبن سان ڪر تون ڪلامي
ڪندين تيستائين تون غيرن غلامي
سھي سور سختيون ٿي سھڻن سلامي
گروڙي جا گفتا ۽ ڪر يا جامي
ڀٽائي ۽ بيڪس ھو ڇاڇا چئي ويا
12.10.1962
بزم مشاعره دڙو