بدڪ جو عذر
هدهد جو جواب
اڙي ڳهيلي بدڪ، تون ته پاڻيءَ ۾ ئي مگن آهين، مگر پاڻي ته تنهنجي چوڌاري تپي رهيو آهي ۽ تنهنجي خوبي ته ان اندر زائل ٿي ويئي آهي ۽ ان جي هڪڙي قطري ئي تنهنجي رونق مٽائي ڇڏي آهي، پاڻي ته ان شخص لاءِ آهي جنهن جو منهن ميرو آهي. تو جيڪڏهن اڃان به پنهنجو منهن نه ڌوتو آهي ته پوءِ پاڻيءَ جي تلاش ڪر. آخر ڪيترو وقت صاف پاڻيءَ جي طرح هر گندي جو منهن ڏسندي رهندينءَ؟ چڱو هي ڳالهه جا مان سلي رهيو آهيان تنهن کي ڌيان ڏيئي ٻڌ.
هڪ ديواني جي ڳالهه
هڪڙي ماڻهوءَ هڪ ديواني کان پڇيو ته: هي ٻئي جهان پنهنجن هيترن سارن خيالن سان آخر آهن ڪهڙي شيءِ؟ هن جواب ۾ چيوته هي ٻئي جهان، مٿاهون ۽ هيٺاهون، هڪ پاڻيءَ جو ڦڙو آهن ۽ بس. شروعات ۾ به هيءُ ئي پاڻيءَ جو ڦڙو هو (جو ظاهر ٿيو) ۽ هاڻي به هن سنسار ۾ هي سمورو نقش و نگار به محض اهو هڪڙو آهي ۽ نه وڌيڪ ڪا ٻي شيءِ؛ مگر قابل غور ڳالهه هيءَ آهي ته هر اها بنا (جاءِ) جا پاڻيءَ تي کڙي (ٺاهي) ڪئي ويندي سا لازماً برباد ٿيندي، پوءِکڻي اها لوهي ئي ڇو نه هجي. لوهه کان ته ڪابه شيءِ زياده مضبوط ڪانهي، مگر اهو به پاڻيءَ اندر فنا ٿي وڃي ٿو، جنهن شيءِ جو بنياد پاڻيءَ تي هوندو سا هڪ خواب مثل آهي، پوءِ ڀلي ساري لوهي ئي ڇو نه هجي. پاڻيءَ کي ته جيئن معلوم آهي ته ڪو جٽاءُ يا پائداري آهي ئي ڪانه؛ تنهن ڪري ڪوبه بنياد مٿس مستحڪم ٿي (بيهي) نه ٿو سگهي؛ مگر افسوس جو ماڻهو هن حقيقت کي سمجهن ئي ڪونه ٿا.