مان هاڻ مِٽيءَ ۾ تبديل ٿي چُڪو آهيان
مان توکي عشق جي اَڻ جَهل گهوڙي تي ڪيئن سَوار ڪري وٺي هلان ها؟
تو بي خبريءَ جي موسم ۾
مُحبتن جو معراج ٿي ماڻڻ چاهيو
توکي ڪهڙي خبر ته،
جڏهن آسمان اُوچاين تان ڪِرندا آهن ته پوءِ
اُهي پيرن ۾ اچي پوندا آهن.
تون اڪثر پنهنجي جنون جي گهاٽي جهنگ ۾
وڃائجي ويندي ھُئينءَ
۽ مان هميشه توکي ڳولي لهندو هُئس
تون ڪيڏي نه معصوم هُئينءَ
تو حقيقت جي ڪڙاڻ چکي ئي ڪٿي هئي
تو پنهنجي خوشحاليءَ جي محدود
دائري جي خُمارن ۾ گُذاريو هو
پيار ته ڪنهن رنگين پوپٽ جيئن
تنهنجي دل جي مُکڙيءَ تي اچي ويٺو هو.
تون موسمن کي هڪ ئي رنگ ۾ ڏسندي هُُئينءَ
پر فطرت جو نظام تبديل به ٿيندو آهي
تو منهنجي ڀاري نالي سان پنهنجو نفيس نانءُ ڳنڍي
دنيا سان ڪيڏي نه حسين بغاوت ڪئي هئي
مان تنهنجين مُحبتن جو مياري ۽ مقروض آهيان
جو توکي تنهنجي مرضيءَ جي مُطابق
ماڻي سگهڻ جي باوجود به
زندگيءَ جي تلخين جو ذائقو نه وساري سگهيس
مون کي ياد آهي ته تو آخري ڀيرو فون تي روئيندي
پاڻ سان گڏ وٺي هلڻ لاءِ چيو هو
۽ مان گهر جي ذميوارين کي پُٺي
نه ڏئي سگهيو هُئس
تو فون بند ڪري
منهنجي دنيا جون سڀ رنگينيون
بي رنگ ڪري ڇڏيون
مان توکان پوءِ هاڻ مِٽيءَ ۾ تبديل ٿي چُڪو آهيان.