شاعري

خود ڪلاميءَ جو پورٽريٽ

بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي. سندس نظم توڙي نثر نہ فقط ڌرتيءَ ۽ سرتيءَ جي سونھن جا تِجلا پسائي ٿو، پر پاڻ عملي طور بہ سچ ۽ سونھن جو ساٿاري بڻجي هميشہ متحرڪ نظر اچي ٿي. بخشل باغيءَ جي پابند شاعريءَ سان گڏوگڏ نثري نظم ۽ آزاد نظم پڻ معاشرتي ڀڃ ڊاھہ ۽ محبتي مايا جو  اهڙو آئينو آهن جنھن ۾ پڙهندڙ کي پنھنجا عڪس جا بجا نظر ايندا. ”خودڪلاميءَ جو پورٽريٽ” ۾ شاعر جي شاعراڻي سفر جا اهڙا سرور بخش ٿَڪ آهن جن کي روح جا پيرَ محسوس ڪري شاعريءَ جي مُسافريءَ جي حُسناڪين کي سارين ٿا. 

  • 4.5/5.0
  • 36
  • 5
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book خود ڪلاميءَ جو پورٽريٽ

عشق گيڙوءَ جي صدا

عشق گيڙوءَ جي صدا

تون مليئن،مون کي منهنجو
ملي ويو خُدا
جُستجو دل جي معراج ماڻي وتو
هر ذري ۾ آ تنهنجو ئي جَلوو جَوان
رنگَ تنهنجا ٿو هر رنگ ۾ مان ڏسان
دل جي خانه بدوشي ڦهلجي وئي
هي سِرشٽي به خيمي جيان ٿي پئي
چنڊُ،ڄڻ عشق_جوڳيءَ جي گيڙو صدا
آسمانن مان جيڪا وڃي پار ٿي
ڪوته اسرار ٿي
پل اَپل ٿي خلائن ۾ گونجي اڃا
سڀ ستارا اُنهيءَ جا پَڙاڏا لڳن
ڪيف جھڙي هي آئي ڪٿان ڪيفيت
مور جي پَنک جھڙا رنگيلا ڪئي
روح منهنجي ۾ احساس جاڳي پيا
خيال منهنجا خوابن ۾ ويا کوئجي
ننڊ نيڻن ۾ موتين جيان پوئجي
زندگيءَ کي سهيڙي سنواري ڇڏيو
تو ته مون کي نئين سِر جيئاري ڇڏيو