خانه بدوش
هي سڀئي ڌرتيءَ مٿان خانه بدوش
چنڊ هيٺان خواب جا خيما لڳائي
ديس ۾ پرديس وانگر ٿا جِيئَن
هي پکين جهڙو پيا سڀ ڏيک ڏين
دُور هڪڙو قافلو ڪاهي پيو
ڌُوڙ جيڪو ٿو اُڏائيندو وڃي
پيچرن کي ٿو ٻُڌائيندو وڃي
دربدر ڏُک جي ڪهاڻي اُس ۾
ڪين جنهن جي ابتدا ڪا انتها
ڪيترا تنهن جا عجب ڪردار سڀ
ڌُوڙ ۾ لَٽجي ويل سنسار سڀ
جيڪي ٽُڪرن ۾ ڪٽن ٿا زندگي
ننڊ ڀي جن جي چَتيون آهي سڄي
رات پر تن جي ڪَتيون آهي سڄي
چنڊ جو فانوس ٿو تن لئه ٻري
جو پيو چانڊاڻ خيمن تي ڪري
ڏيک جوڙي ٿو نڪوري خواب جا
سج سونو جن جي ماٿي تي ٻَري
تِلڪ جي نيشان وانگر نِرڙ تي
صبح سان جن جي پکي ڪن آجيان
آ ڪَٺن ڪيڏي نه تن جي ساڀيان
پنڌ جن جي آهي پيرن ۾ ٻَڌل
پيچرا جن هيٺ ٽامي جيان تَتل
ڪک ميڙي جن پکين وانگر اَجها
موھ ڪيڏي ساڻ آهن سي اَڏيا
هي نه هڪڙي جاءِ تي ويٺا ڪڏهن
هي اَزل کان سڀ لَڏائو پنڌ ۾
ٻار،جُهونا،جُهونڙيون ۽ عورتون
پدمڻيون جھڙيون مندر جون مورتون
حال ۾ هلندا رهن ٿا هر گهڙي
ماٺ سان ماضي اُڻن ٿا سانورو
راس آيو ڪين جن کي ڇانورو
ڪين مُستقبل جو اُونو ٿا رکن
ڪين ٿا ڪنهن کي به ڏوراپو ڏين
من جي مستيءَ ۾ مگن آهن سدا
هم سفر،هم راز جن جا پيچرا
رونقون ويرانين ۾ ٿا ڀَرن
شهر ٿا ممنوع سڀ جن لئه رهن
باهڙيون ٻاري انڌيرن ۾ سدا
هي سُهائو سُرمئي آهن ڪندا
عصر جو دُونهون اُنهن جي سار جي
آسمانن کي ٻُڌائي ٿو ڪٿا
هي ازل کان ئي پکين جا هَمنوا
وقت ٿو جن کي ڏسي آرس ڀَڃي
قافلو پوءِ به ٿو هلندو وڃي
هي خُدا جا موڪليل آهن سَروش
هي سڀئي ڌرتيءَ مٿان خانه بَدوش
چنڊ هيٺان خواب جا خيما لڳائي
ديس ۾ پرديس وانگر ٿا جِيئَن!