شاعري

خود ڪلاميءَ جو پورٽريٽ

بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي. سندس نظم توڙي نثر نہ فقط ڌرتيءَ ۽ سرتيءَ جي سونھن جا تِجلا پسائي ٿو، پر پاڻ عملي طور بہ سچ ۽ سونھن جو ساٿاري بڻجي هميشہ متحرڪ نظر اچي ٿي. بخشل باغيءَ جي پابند شاعريءَ سان گڏوگڏ نثري نظم ۽ آزاد نظم پڻ معاشرتي ڀڃ ڊاھہ ۽ محبتي مايا جو  اهڙو آئينو آهن جنھن ۾ پڙهندڙ کي پنھنجا عڪس جا بجا نظر ايندا. ”خودڪلاميءَ جو پورٽريٽ” ۾ شاعر جي شاعراڻي سفر جا اهڙا سرور بخش ٿَڪ آهن جن کي روح جا پيرَ محسوس ڪري شاعريءَ جي مُسافريءَ جي حُسناڪين کي سارين ٿا. 

  • 4.5/5.0
  • 36
  • 5
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book خود ڪلاميءَ جو پورٽريٽ

بليئڪ هول

بليئڪ هول

توکي وسارڻ جي ڪوشش ڪندي ڪندي
مان زندگي گُذارڻ به وساري ويٺو آهيان
مون کان منهنجي گهر جي گهٽي به وسري وئي آهي
سڀ چهرا اجنبي ٿي پيا آهن
سُڃاڻپ جي ڳولا ۾ مان پنهنجي شناخت وڃائي ويٺو آهيان
ذهن جي سُئي تنهنجي تصور ۾ اَٽڪي پئي آهي
مون رات جي رستن تي ننڊ کي وڃائي ڇڏيو آهي
هاڻي ننڊ جون گوريون مون تان کلنديون آهن
مان احساس جي تِکي اُس ۾ ٽِچڪي رهيو آهيان
اڪيلاين جو ٻرندڙ سج دل تي لهي آيو آهي
مان وجود جي ويرانين ۾ ڀٽڪي رهيو آهيان
تنهنجي تمنا جي تنوار من ۾ تڙپي رهي آهي
تو مون کي بي ڌيانيءَ جي“بليئڪ هول” ۾
ڌِڪي ڇڏيو آهي
گهڻي ڳولا کان پوءِ به مان پاڻ کي نٿو لَڀان
تون ئي اچي مون کي ڳولي ڏي
تون ئي اچي ڪا منهنجي ڳڻتين جي ڳُجهارت ڀَڃ
توئي ته منهنجي پريم کي
پروليءَ ۾ تبديل ڪيو هو
تون ئي اچي منهنجي ساهن جي سورن کي سَل
مان صحرا جي سانت ۾ سُڏڪي رهيو آهيان
مون هوا جي هٿن تي تنهنجو نالو لکيو آهي
تو اُُهو ته ضرور پڙهيو هوندو
تنهنجي نانءُ ۾ ئي ته منهنجو ڏَس پَتو آهي
تون پنهنجي نالي جي نُقطن ۾ غور سان نِهار
توکي منهنجي ديوانگي نظر ايندي