بُک جي چَڪيءَ ۾ پِيجسندڙ خواب
وَبا موت جي، ۽ لاڪ ڊائون
زندگيءَ جي علامت آهن
ايمبولنس جو سائرن احتياط
جو سَڏ آهي
گهرن ۾ بند رهڻ،
پيرن کي پنڌ کان پاسيرو ڪري ڇڏڻ
زندگيءَ سان محبت جو اظهار آهن
اليڪٽرونڪ، پرنٽ توڙي سوشل ميڊيا
خوف سان ڀرجي ويون آهن
جيڪا ڳالهه هانءُ هِڄائي ڇڏي ٿي
سڀ ڳالهيون پنهنجي جاءِ تي پر
پورهيت جو پيٽ وَبا کان نٿو ڊڄي
بُک جو شديد احساس اکين ۾
مانيءَ جا خواب اُڻي ٿو
پرحقيقت، بُک جي بيقراريءَ ۾
تڙپي رهي آهي
“آڻين ۽ چاڙهين” وارا پورهيت
بُک جي چَڪيءَ ۾ پِيسجي رهيا آهن
اهڙي چَڪي جنهن ۾ اَن کي پيهين اَٽي ۾ تبديل ڪيو ويندو آهي
منهنجي وطن جا وارث وڏي سرڪار جي سھائتا جي آسري ۾
تَئي تي پَچندڙ مانيءَ جيان پَچي رهيا آهن
سرڪار، مسڪين ماڻهن تائين سھائتا
رسائڻ جو ڪو به مُثبت بندوبست ڪرڻ ۾ ناڪامي جو ماسڪ پنهنجن بي حس دلين تي چاڙهي عالمي سھائتا جي مُنتظر آهي
۽ بُک ڳِجهه وانگر معصوم زندگين کي
پَٽي رهي آهي
وَبا جو خوف بُک ۾ مَٽجي بي احتياطي بڻجي پيو آهي۔۔۔۔۔۔۔۔!