شاعري

خود ڪلاميءَ جو پورٽريٽ

بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي. سندس نظم توڙي نثر نہ فقط ڌرتيءَ ۽ سرتيءَ جي سونھن جا تِجلا پسائي ٿو، پر پاڻ عملي طور بہ سچ ۽ سونھن جو ساٿاري بڻجي هميشہ متحرڪ نظر اچي ٿي. بخشل باغيءَ جي پابند شاعريءَ سان گڏوگڏ نثري نظم ۽ آزاد نظم پڻ معاشرتي ڀڃ ڊاھہ ۽ محبتي مايا جو  اهڙو آئينو آهن جنھن ۾ پڙهندڙ کي پنھنجا عڪس جا بجا نظر ايندا. ”خودڪلاميءَ جو پورٽريٽ” ۾ شاعر جي شاعراڻي سفر جا اهڙا سرور بخش ٿَڪ آهن جن کي روح جا پيرَ محسوس ڪري شاعريءَ جي مُسافريءَ جي حُسناڪين کي سارين ٿا. 

  • 4.5/5.0
  • 36
  • 5
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book خود ڪلاميءَ جو پورٽريٽ

طَوالت چڱي ناهي

طَوالت چڱي ناهي

تو مون کي سڀ ڪُجهه ڏئي به
مون کان سڀ ڪُجهه کَسي ورتو آهي
مان تنهنجي تعلق جي ڳچيءَ مان
طوقعاتن جا طوق لاهي
توکي نامنسوبيءَ جي آزادي اَرپيان ٿو
ڇاڪاڻ ته
پنهنجائپ ۾ طوقعاتن جي ڪلپنا رکڻ سان
تعلقن جا ڀَرم ڀُري پوندا آهن
توسان ڪيڏيون نه محبتون هوندي به
تو پاران مليل ڏُکن کي وساري نه سگهيو آهيان
گهاوَ ڀرجي به پنهنجا نيشان باقي ڇڏي ويندا آهن
تو منهنجي معصوم محبت کي جَوان ڪري ڪيڏو نه وڏو اَنياءُ ڪيو
ڏِسُ!
مان هر پل حالتن جي صَليب تي مَصلوب آهيان
تون اَڻڄاڻائيءَ جي موسم ۾ تحليل ٿي ويو آهين
سوچيان ٿو ڏُکن جا پنڌ ڏاڍا وڏا آهن
۽ طَوالت ڪنهن به طور تي چڱي ناهي