لاحد
تو خاموشي سان چانڊوڪيءَ کي
چنڊ جا سڀ رازَ سليا
تو ستارن کي پازيب ۾ پائي
جَهنڪار ۾ تبديل ڪيو
تو اِنڊلٺ کي چُميءَ جو چنگ بڻائي ڏنو
تو گهٽائن کي وارن ۾ ويڙهي
برساتن کي بي چين ڪيو
تنهنجي ڳلن جي ڪُنن ۾
ڪيتريون ئي دليون گُم ٿي ويون
تو پوپٽن کي ٽهڪن جا پَر ڏنا
تو گُلن کي رنگَ ڏئي ٽِڙڻ سيکاريو
آبشارن کي رواني ۽
نديءَ کي هڪ سُهانو سفر ڏنو
تنهنجي قدمن جي آهٽ ٻُڌي
پٿر به ڌڙڪي پيا
تو آسمانن کي اکين جي وُسعت ڏئي
سمنڊ کي حيران ڪري ڇڏيو
تو ڪهڪشائن جي ڪهاڻي ڪڪوري
راتين کي پُرنُور ڪيو
تو سِج کي جوت جي جلا بخشي
جُگنو تنهنجي خوابن ۾ تحليل ٿي ويا
تنهنجي نظر لاحد کي اورانگھي
خُدا کي ڏِٺو ته خُدا به مُرڪي پيو!