پَردو کَڄي ٿو
رَت جي رشتن جي روايت روان دوان
پنهنجائپ، پَن ڇَڻ جي پُلصراط تي
ويساھ گھاتين جي جلاوطني ڀوڳيندي
ڌَن جي ڌُنڌ ۾ ڌُنڌلائجي ويل اکين جو
مُفلسي جي اُجري آرسيءَکي
ڏُک جي تِکي اُس ۾ سَڙندي ڏِسڻ جو تماشو
ڦيٿي جو تيز تر چڪر سفر کي سُهانو ڪري
ننڊ جي گُلابي جُھوٽي ۾ تبديل ڪرڻ
ڀٽڪندڙ مُسافر پيرَن کي،
پنڌ سان صحرائن جي ريت سهيڙڻ جي سزا
ٿَر تي ڀُل ۾ ڀَرجي آيل بادلن سان
سمنڊ جي خاموش انتقامي رَوِش
پَلُر مان به وَنڊ جي لوڙ
ڌڙڪندڙ دل جي مٿان بوسڪيءَ جي کيسي ۾
نيرن نوٽن جو بار
رُڪجي ويل ساھن تي جياپي جي چيهاڙيون چيهاڙيون ٿيل قميص جي ڦاٽل کيسي ۾ دوائن جون پَئي پَئي پُراڻيون ٿي ڳري ويل پرچيون
زندگيءَ جي سِر تي چڪرائجي ويل
ذلالتن جو اُلا اوڳاڇيندڙ سِج
خاموش نگاهن ۾ لَڙندڙ لُڙڪن جي صليب
اِسڪاچ جي چقمڪي ڇِڪَ ۾ گِھِلجِي ايندڙ
زنگ آلود لوھ جا ٽُڪرا
زندگي جي ڪربلا جو ترشنا ڪيئنواس
سڀئي رنگَ ڪاري ويس ۾
اُڃ، شهيد ٿيل سوال جي نيشاني
انسانيت، تفاوت جي تِکي تلوار سان
ٿيل ٻَه اَڌ
شاطرپائين جو مَٿس
ڀيانڪ ٽهڪ ڏيندڙ يزيدي ڏيک
ڪنڌ ڪَپائي به مُرڪي ڪِري پوندڙ
اُتساھ جو پَردو!!!