تون مُرڪ کِلنِ مُکڙيون.
ڏي ٽھڪ ٽِڙنِ مُکڙيون.
چپ تُنھنجا نرم نازڪ،
ڄڻ گل جون هُجنِ مُکڙيُون.
ماحولُ پوي مھڪي،
جي مُرِڪي پونِ مُکڙِيون.
چپ چاپ خاموشي سان،
ڇا ڇا نہ سَلِنِ مُکڙِيون.
شوخي ۽ شرارت سان،
ڀرپورُ لڳنِ مُکڙيُون.
ڪو آهي؟ ڇُھي ڇيڙي،
دل منجهہ چَونِ مُکڙيُون.
ڪائنات پوي جهومي،
جنھن وقتِ ملنِ مُکڙيون.
ٿي دنگُ وڃي دُنيا،
جَي رنگُ رچنِ مُکڙِيون.