پَرِسُ کڻي ۽ ٻانھن کي لوڏي تون جو گهٽيءَ مان لنگهندي آهين.
قسمُ خُدا جو آهي اُن دَمُ، مون کي ڏاڍي وڻندي آهين.
سُرخي شفق جي تُنھنجي ڳَلنِ ۾، نرِمي گُلنِ جي تُنھنجي چپن ۾،
سجُ لِڪي ٿو وارن وِڏن ۾، شوخي شرارتَ تُنھنجي اکين ۾،
ڪجليون ڪاريُون خوبُ خماريون اکيون جڏهن تُون کڻندي آهين.
قسمُ خُدا جو آهي اُن دَمُ مون کي ڏاڍيَ وڻندي آهِين.
دادو، ڪراچي، سيوهڻ، سکرَ ۾، جاچي ڏٺو مون لاڙَ اُتَرَ ۾،
تو جھڙي ڪا ناهي شھرَ ۾، ووڙَ ڏني ٿمِ ساري تَرَ ۾،
ڄاڻي ٿو مولا ڀريل وڳي ۾، حُور، پَرِي تُون لڳندي آهين.
قسم خُدا جو آهي اُنَ دمُ، مون کي ڏاڍي وڻندي آهين.
حسنُ تہ تو وٽ آهي سَوايو، جنھن مون کي آ مستَ بڻايو،
گهُورَ تُنھنجي آ مون کي گهايو، تُنھنجو آهي ڪھڙو رايو؟
ايندي ويندي ساهيڙين سان، ٽھڪ ڏئي جو کلندي آهين.
قسمُ خدا جو آهي اُن دَمُ، مون کي ڏاڍي وڻندي آهين.