شاعري

ڪاش!

”علي محمد درد سولنگي پراڻن پنڌن جو راهي آهي سندس شاعريءَ جو مجموعو ڪاش خوبصورت احساسن جو اظھار آهي. علي محمد درد سولنگي هڪ ڪھنہ مشق شاعر آهي جنھن جي شاعريءَ ۾ ميچورٽي سان گڏ زندگيءَ جي حقيقت پڻ نظر اچي ٿي هن تقريبن هر صنف تي طبع آزمائي ڪئي آهي ۽ پنھنجي جذبن جو ڀرپور اظھار ڪيو آهي ان چوڻ ۾ ڪو وڌاءُ نہ آهي تہ هو زندگيءَ جي پيڙائن جو شاعر آهي. مجموعي طور علي محمد درد سولنگيءَ جو هيءُ ڪتاب ”ڪاش“ هوا جو هڪ تازو ۽ سرهو جهوٽو آهي جنھن ۾ احساسن جا سڀئي رنگ شامل آهن.“

Title Cover of book ڪاش!

جاني ڪڏهنِ ايندو..!؟

ڏِينھن مٿان پيو ڏيِنھن لنگهي ٿو،
روح لڇي ٿو، مون کان پُڇي ٿو.
جاني، ڪڏهن ايندو؟
مُنھنجو
جانِي ڪڏهن اِيندو؟

بيتابيءَ وجودُ وڪوڙِيو،
ماسُ جُدائيءَ آهي روڙيو،
الئہ ڇا ٿي ويو آ، هُن کي،
تانگهہ تپائي ٿي تن من کي،
کاڌو پيتو زهُر لڳي ٿو.
روحُ لڇي ٿو مون کان پُڇي ٿو.
جاني ڪڏهن ايندو؟
منھنجو
جاني ڪڏهن ايندو؟

ڏِينھن سڄو ئي آهي ڏُکن ۾،
راتِ جو ناهي نِنڊَ اکيُن ۾،
تڙپي تڙپي، ڦٿڪي ڦٿِڪي،
پلپل ڪاٽيان ٿو مان سُڏڪي،
گهر ٿو کائي ساھہ مُنجهي ٿو.
روحُ لُڇي ٿو، مون کان پُڇي ٿو.
جاني، ڪڏهن ايندو؟
مُنھنجو
جاني ڪڏهنِ اِيندو؟

ايئن نہ ٿئي ٿو هُن جي اچڻ کان،
پھريان ئي دَمُ ڏئي ويھان مان،
ڌَڪُ لڳل آهي ڪاپاري،
چوٽُ چڙهي وئي آ بيماري،
دمُ دمُ دل ۾ دردُ اُٿي ٿو،
روح لڇي ٿو، مون کان پڇي ٿو.
جاني، ڪڏهن ايندو؟
مُنھنجو
جاني ڪڏهنِ اِيندو؟