سُونھن تُنھنجي پَسي چينُ لُٽجي ويو.
اکِ آ اهڙي ٻَکي، چينُ لٽجي ويو.
ڏينھن ۾، راتِ ۾، جاڳ ۾، خوابَ ۾،
تون ئي آهينِ مٺي، چينُ لٽجي ويو.
ڪجهہ لکڻ لئہ ويھان يا پڙهڻ چاهيان،
ذهن ۾ تون رُڳي، چينُ لُٽجي ويو.
سُک نہ ٿو مان سُمھان، پيو ٿو تڙپان لُڇان،
ٿي جلي جندڙي، چينُ لُٽجي ويو.
توکي سامھون ڏسي، دل ٿي پئي آ چري،
مان ويندو سانءِ مرِي، چين لُٽجي ويو.