*”ڪڏهن ڪڏهن تہ سارجي“
صفا نہ اَئن وسارجي.
اجايو بي رُخي سندو،
خنجر هڻِي نہ مارجي.
حياتيِ چار ڏينھڙا،
سا پيار سان گُذارجي.
مِلوُن جي ڪنھن بہ واٽَ تي،
خلوص مان کيڪارجي.
نظر نظر سان نينھن جي،
مِلائي هانءُ ٺارجي.
ڪڏهن نقابُ رُخ سَندو،
پري ڪري نھارجي.
ڪُدورتُن ۽ نفرتن،
کي دل منجهان ڌِڪارجي.
مسيج، ڪال ڀي سَھِي،
ڪڏهن تہ گڏَ بہ گهارجي.
ڪجي جي قولُ، واعدو،
مري بہ سو تہ پارجي.
آ ماٺِ نانءُ موتَ جو،
ڪو گيتُ ئي جهونگارِجي.
ڪِروڌ مان مِلي جيڪو.
سو کيرُ ڀي ٿُوڪارِجي.
جي مُرِڪي ڪوئي وِھہ ڏئي،
اندرَ اندرِ اُتارجي.
جواني حسنُ بي بقا،
غرورُ ڪِين ڌارجي.
نہ روزُ اِئن سِڪائجي،
ڪڏهنِ چُڪي پيارجي.
* شيخ اياز جي سِٽ