دِيد ۾ دلڪشي، روپَ ۾ روشِني.
او مٺي! اومٺِي! سونُ آهِين سڄِي.
تُنھنجي هر هڪ اَدا، موهي مَنُ ٿي وِجهي،
تو جيان ٻِي ڪٿي ڪانہ مون کي سُجهي،
باکَ جي ساک آن، شرميلي شبنَمِي.
ڏيھہ ڪينجهر جيان، تُون اُنھي ڪنول،
تون قيامت جيان، تون سراپا غزل،
تون 1ڀٽائي، 2سچل، 3شيخ جي شاعِري.
تُنھنجي ساهن مان ٿي، جيڪا خوشبوءِ اچي،
رات راڻي گُلاب، موتيي ۾ ڪٿي،
مُشَڪ، عنبر بہ آ، اُن جي اڳيان لَڄِي.
شاھہ عبداللطيف ڀٽائي، سچل سرمست، شيخ اياز.