ڳاڙهاڻ رُڳي آهي.
ڪينجهرِ ۾ لَٿيون پرِيُون يا باھہ لڳي آهي.
پاڻي جا ڦُڙا ڳل تي.
ٿا ايئن لڳنِ گوري، ڄڻ ماڪ هُجي گُل تي
ڇا سُونھن جوانِي آ؟
تُنھنجو تہ زماني ۾، ڪو مَٽُ نہ ئي ثانِي آ.
ڪينجهر جي ڪنارن تي.
تنھا ٿو ڦُرِان اڄ مان، مڪِليءَ جي چارنِ تي.
ڪينجهر تي کجيءَ جو وَڻُ.
اَچُ تُون بہ سکي موٽيِ، موٽيو آ ورِي ساوڻُ.
تِرُ جيئن اٿئي ڳل تي.
تون تيئن مِٺي آهين، هرَ وقتِ سندم دل تي.
ها ڏينھن گهڻا ٿي ويا.
انتظار ڪندي تُنھنجو، ڏِسُ! وارَ اڇا ٿي ويا.
پرواھہ نہ ٿئي مُنھنجي.
مَحبوبَ سَوا تُنھنجي، ٻي واھہ نہ ٿئي مُنھنجي.
هڪوار اچي ڏِسُ تُون.
ڇا حالُ آهي تو بنِ، دلدار اچي ڏسُ تُون.
هِڪُ فردُ اٿم دل ۾.
ڏاڍو ٿو سو تَڙِپائي، جو دردُ اٿم دل ۾.