لبڙا تُنھنجا لال
هلين ٿي
هرڻي جھڙي چال
ڇا ڇوري نخرو آ.
ڳلڙا گُلابي، اکيون شرابي، نگاهن ۾ جادو،
بدن تُنھنجو بخمل ۽ چھرو ڪتابي، ادائن ۾ جادو،
مُرڪ ٿئي بي مثالُ
مٿان آ
عُمرِ بہ سورهون سالُ
ڇا ڇوري نخرو آ.
ڪري هار سينگار جنھن ويلَ نڪرين، هَلين ٻانھن لوڏي،
ڍَڪي ويس سھڻا جتان ڀي ٿي گذرين، تڪي هر ڪو ٿو تو ڏي،
جوڀنَ جوتِ جمالُ
ڏسڻ سان
وايون ٿينِ بتالُ
ڇا ڇوري نخرو آ.
اکيون چار توسان ٿيون هِن جڏهن کان، ڦٽي ننڊ وئي آ،
چوي سولنگي دل هي منھنجي تڏهن کان، چري ٿي پيئي آ،
ڪرڪا ڀلائي ڀالُ
ڪيو آ
دردَ مون کي بيحالُ
ڇا ڇوري نخرو آ.