ساگر ساگر ڇولي ڇولي.
هر ڪو ٻولي پيارَ جي ٻولي.
عشق تي آڱُر کَڻ نہ خُدارا،
قُربَ تي ڪنھن جي ڪر نہ ٺٺولي.
مُرِڪي ڀي پئي، ڇرڪي ڀي پئي،
هِي ڇا آهي؟ ڀڃُ پرولي!
روحُ گهُري ٿو روزُ رهاڻيون،
عيد بہ توسان، توسان هولي.
ڇا بہ پوي ٿي پر نہ ٿي سگهندي،
پاڻ کان تُنھنجي حڪمُ عدولي.
پيارُ تُون پنھنجو ان ۾ وجهي ڇَڏِ،
مُنھنجي خالي ڀرِ تو جهوِلي.