دل چوي ٿي هرگهڙي توسان هُجان،
جيئن خوشبوءِ ٿي رهي گل سان سَدا.
ڪاش! سُرخي ٿِي چپن تي مان لڳان.
ڪاش! تُنھنجي ڳل سندو تِرُ ٿي پوان.
تُنھنجي دل ۾ مان رهان ڌڙڪن جيان.
ڪين ڪو پلُ مان ٿيان توکان جُدا.
ٿي ڪو سپنو تُنھنجي نيڻن ۾ رهان،
دل چوي ٿي هر گهڙي توسان هجان.