وفا جي خبر آ جفا ڪين ڄاڻون.
ڪري پاڻ دوکو دغا ڪين ڄاڻون.
رُسي ٿو وڃي ڪو مڃايُون ٿا اُن کي،
اسان پر رُسڻ جي ادا ڪِين ڄاڻون.
بُکيا پيار جا هُون، مگر پوءِ بہ دَرِ درِ،
هڻي پيار جي ٿا صدا ڪِين ڄاڻون.
اسان لاءِ جو ڪجهہ چون ٿا، چون پيا،
مگر پاڻ غيبت صفا ڪين ڄاڻون.
اچِن ذهن ۾ جي، لکون ٿا سِٽُون سي،
وزنَ ۽ بحر آهي ڇا؟ ڪِين ڄاڻون.
اسان دشمنن کي بہ ڏيون ٿا دُعائون،
اجاڙڻ ڇپر ۽ ڇنا ڪيِن ڄاڻون.
ازل کان اوسيئڙا نصيبن ۾ رهيا،
مُحبت جا ميلا متا ڪين ڄاڻون.
اکين مان اُڏامي وئي ننڊَ آهي،
مِلي ڇاجي آهي سزا ڪِين ڄاڻون.
آهنِ درد تُنھنجا لکين ٿورا مون تي،
ڪڏهنِ ڪا خوشي ڪئي سخا ڪين ڄاڻون.