خُدا ڄاڻِي مون کي توکان سوا، آرامُ ڪونھي ڪو.
لُڇي دل، دلربا، ماهِ لقا، آرامُ ڪونھي ڪو.
هُرين تون هانوَ ۾ هردَمُ، رَهين تُون دل اندرِ دمُ دمُ،
گهڙي پل، مِنٽُ ڇا؟ مون کي سَدا آرامُ ڪونھي ڪو.
رڙي ٿو روحُ تُنھنجي لئہ، سِڪي ٿو ساھہ تُنھنجي لئہ،
سري ٿي ڪانہ ڪا ساعت، صَفا آرامُ ڪونھي ڪو.
مِلين تُون ڇو نہ ٿي مون سان، رهين ٿي دور ڇو مون کان،
اِها آبيرُخي يا ڪا اَدا، آرامُ ڪونھي ڪو.
چپن کان مُرِڪ وئي کسجي، اکين ۾ لُڙڪ ويا رهجي،
مِلي ڪھڙي خطاَ جي ٿِي سزا، آرامُ ڪونھي ڪو.